زندگي رسم خويشاوندي است

زندگي بال و پري دارد با وسعت مرگ

پرسشي دارد اندازه ي عشق

زندگي چيزي نيست که لب طاقچه ي عادت از ياد من و تو برود

زندگي حس غريبي است که يک مرغ مهاجر دارد

زندگي سوت قطاري است که در خواب پلي مي پيچد

زندگي مجذور آيينه است

زندگي گل به توان ابديت

زندگي ضرب زمين در ضربان دل ماست

زندگي هندسه ي ساده و يکسان نفسهاست

بسيار زيبا
ياد دوران تحصيلم توي دبيرستان افتادم
زياد با شعر و داستان سر و کار داشتم( و هنوزم دارم)
رشتم ادبيات فارسي بود
من خيلي چيزها رو با رفتن به رشته ي ادبيات از دست دادم ولي چيزايي رو به دست آوردم که هيچ جاي ديگه نميشد پيدا کرد
شعر و ادب توي اتاق عمل
کاش مي تونستيم هميشه و همه جا ادبي بيانديشيم
حتي توي اتاق عمل
مويد باشيد